Blues Peer #33
Peer |
organisation: Blues Peer
|
© Rootsville 2017 |
reporters: Vanessa & Freddie |
|
Het is weer zover, Blues Peer onze jaarlijkse Nationale hoogmis van de blues. Na enkele jaartjes in een dipje te hebben gezeten werd er vorig jaar een come-back gemaakt om 'u' tegen te zeggen. De Peer-adepten voelden zich ineens weer thuis op de festival weide. Vorige editie konden we weer snoepen van grote namen als Buddy Guy, Taj Mahal, Brian Setzer, Joe Bonamassa, Walter Trout, Robben Ford e.v.a. Naar al oude gewoonten sijpelden de namen voor 2017 maar mondjesmaat door en het is bij de meesten nog steeds een raadsel waarom dat het zo hoeft te gebeuren. Alleé soit, de affiche is compleet en zelfs de 'MC' werd op het laatst nog bekend gemaakt. Die 'Master of Cermony' voor deze 33ste editie is de Nederlander Rick De Leeuw van de Amsterdamse rockband Tröckener Kecks. Naast 'TV Limburg' en 'Radio 1' zal dan ook misschien '3 FM' aanwezig zijn. Goed op tijd aangekomen om de eerste pintjes te drinken in Peer alvorens in te checken in hotel CW en dan asap richting 'sacred ground'.
Al vanaf het begin zie en hoor je dat iedereen mee is en eerlijkheidshalve moet ik er bij vermelden dat het dat het lange tijd geleden is dat op vrijdag zoveel volk is samen gekomen op de 'heilige wei'. Vanaf deze Winterland aanzetten met 'The Weight' voelen we ons allemaal vebonden met die laatste wals. Met de herinnering van dat stukje Amerikaanse geschiedenis en het daarbij horende 'The Night They Drove Old Dixie Down' lijkt het of het een sing-a-long aan het worden is, wat zeker ook het geval is met 'The Shape I'm In'. Onze Belgische 'band' heeft net las op het legendarische concert ook een 'special guest' uitgenodigd in de persoon van Paul Ambach aka Boogie Boy. 'De' Paul grasduint eerst nog even in het repertoire van Muddy Waters maar voor de 'grand finale' zitten we toch terug on track. Sterke opener. (Freddie)
De sfeer zat er dan ook meteen in, het publiek zong uitbundig mee met toppers als 'Don’t Stop’ en 'Loving You' ook de meer ingetogen nummers met de mooie stem van Neeka of de gitaar solo van Marco vielen in de smaak. Af en toe wat uitleg over de nummer of de band nemen we graag erbij terwijl de band zowat het hele Rumours album speelt. Het plaatje klopte volledig, top artiesten, top nummers en een super enthousiast publiek! (Vanessa)
Op Blues Peer laten Bruce James en Bella Black laten ze zich begeleiden door Max Benassi (guitar), Nicolas Thys (bass) , Felix Sabal Lecco (drums) en een blazers sectie die bestaat uit Dree Peremans, Jeroen Capens en Loic Dumoulin. We maken ons op voor een diepgaande set van soul & blues met een vleugje jazz. Ze beginne zeer sterk maar na een interludium van reggea deinen ze toch enigszins op het zelfde ritme verder. Al bij al kwaliteit met sterke muzikanten. Nummers als 'Nothing Left To Do' en 'Where Can Man Go' deden de tent bewegen. (Freddie)
The King (A)Live. We blijven 40 jaar teruggaan in de tijd. Het jaar dat ‘The King’ Elvis Presley overleed. Om de koning van de Rock and Roll te eren kruipt Rusty Roots-voorman Jan Bas in de huid van Elvis. Samen met de muzikanten van Mad About Mountains en JJR brengen ze het publiek op een treffende wijze terug naar het Graceland van Perfecte replica's van Elvis' jumpsuits, authentieke Elvis podiumdecorstukken en Amerikaanse showelementen zorgen dat het universum van The King, op bijna akelige wijze, terug tot leven komt, Long Live The King! Het werd een show met waarin zelf de grollen en de grillen van The King verwerkt waren. Van zijn heupwiegende moves tot het afdrogen van zijn hoofd met een handdoekje en dit met een vleugje comedy. ‘CC Rider’, ‘Blueberry Hill’, ‘In The Ghetto’… en nog een hele hoop andere hits van The King vulden de vond en we kregen een afsluiter waarbij vele fans gezongen, gelachen en een dansje geplaceerd hebben. (Vanessa)
meer Peer 1
en meer Peer...
|
more pics on  |
Op vrijdag is het altijd al wel een beetje anders geweest en ook dit jaar zal het niet anders zijn. Buiten 'James & Black' wordt de rest van deze eerste dag in het licht gesteld van de 'tributeS'. Een 'tribute' voor 'The Band' kunnen de veteranen nog best wel smaken al is dit voor het jongere publiek misschien wel even grasduinen. Met 'Rumours 40 Years' zitten we volop in de 'pop' maar zal het vanzelfsprekend wel meezingen worden met hits als 'Go You Own Way. 'The King (A)Live, met alle respect voor de Jan van Rusty Roots maar diene Elvis Presley heeft in zijn begin jaren alles gaan 'pikken' bij onze zwarte blues legenden. Lees maar 'That's All Right Mama' waar Arthur Crudup geen cent voor heeft gezien of 'Hound Dog' dat werd uitgebracht door Willie Mae 'Big Mama' Thorton, al heeft die laatste er wel mee gescoord. Uiteraard heeft de 'King' zoveel hits bijeengezongen dat we er moeilijk kunnen naast kijken, dus volle gaas maar...
Als eerste in de rij krijgen we dus 
Hawkins. In 1964 scheurden ze zich los van Hawkins en kenden onder een andere naam maar weinig succes. Door toedoen van Bob Dylan werden ze in 1965 'The Band' en na een reeks spraakmakende concerten werden ze al vlug een hype. Het was filmregisseur Martin Scorsese die dit concert kwam vast te leggen en het duurde nog 2 jaar alvorens deze documentairefilm werd uitgebracht. Een film die iedere muziekliefhebber toch wel moet hebben gezien.
40 jaar geleden zag
De gitaren zijn in handen van Marco Cirone, Rob Vanspauwen & David Broeders. Bassist Kevin Maenen en drummer Alessio Di Turi van The Sore Losers zorgen voor een stevige ruggengraat. Neeka vervolledigt met haar fluwelen stem deze groep. Samen vormen ze RUPOURS 40 YEARS en nemen je terug mee in de tijd voor een spetterend feestje.
Next on the bill, 
40 jaar geleden. 
